POLITYKA MAKROOSTROŻNOŚCIOWA W SEKTORZE BANKOWYM

Fragment Wstępu.

Niniejsza monografia służy uporządkowaniu najważniejszych pojęć związanych z polityką makroostrożnościową. Stanowi krytyczne podsumowanie dotychczasowego dorobku literatury na ten temat oraz zawiera aktualizację wniosków przedstawionych w monografiach polskojęzycznych. Zamierzeniem autora było zidentyfikowanie takich obszarów, w których istnieje konsensus co do rozumienia polityki makroostrożnościowej, jak i takich, w których wciąż występują kwestie sporne, implikujące potrzebę dalszych badań. Monografia służy przedstawieniu w sposób możliwie konkretny i skondensowany najważniejszych cech charakterystycznych polityki makroostrożnościowej, uporządkowaniu ich i zaproponowaniu spójnego rozumienia podstawowych pojęć z nią związanych. Ponadto w monografii zawarto propozycje praktycznych rozwiązań zidentyfikowanych dylematów w procesie prowadzenia tej polityki.

Monografia zawiera uporządkowanie wyników badań na temat roli polityki makroostrożnościowej w stabilizowaniu sektora bankowego i jej miejsca w sieci bezpieczeństwa finansowego. Książka stanowi całościowe i krytyczne ujęcie polityki makroostrożnościowej oraz jej elementów. W monografii przedstawiono istotę i metody pomiaru ryzyka systemowego, podstawowe założenia polityki makroostrożnościowej, jak również narzędzia polityki makroostrożnościowej oraz ocenę ich zastosowania i skuteczności w praktyce. Książka uwzględnia również prezentację ram instytucjonalnych polityki makroostrożnościowej, zarówno na poziomie krajowym jak i europejskim. Monografia wnosi wkład do rozwoju dziedziny nauk społecznych w dyscyplinie "ekonomia i finanse" poprzez ocenę prowadzonej polityki makroostrożnościowej w sektorach bankowych krajów Unii Europejskiej po wybuchu globalnego kryzysu finansowego (2008-2019) na podstawie wyników empirycznych badań autora. Autor zaproponował również sposób kwantyfikacji pojęcia "nastawienia" polityki makroostrożnościowej. Zgodnie z wynikami, stosowane w większości krajów UE narzędzia polityki makroostrożnościowej były adekwatne do identyfikowanych ryzyk systemowych w sektorze bankowym, a luka kredytowa jedynie w ograniczonym stopniu może być wyznacznikiem antycyklicznej polityki makroostrożnościowej po 2014 r. Jednocześnie przed polityką makroostrożnościową wciąż stoi bardzo wiele wyzwań, które zasygnalizowano na podsumowaniu. Dodatkowo w monografii zawarto wstępną ocenę działań organów makroostrożnościowych w UE podejmowanych w reakcji na kryzys wywołany pandemią koronawirusa w I połowie 2020 r. Warto także wskazać na możliwość wykorzystania wyników badania przez instytucje nadzorcze w praktyce prowadzenia polityki makroostrożnościowej.

Paweł Smaga

WSTĘP

1. Uzasadnienie podjęcia tematu monografii

2. Cel główny, pytania szczegółowe i hipotezy badawcze

3. Przedmiot badawczy oraz zakres czasowy i terytorialny

4. Charakterystyka źródeł badawczych, zastosowane metody i schemat procedury badawczej

5. Charakterystyka struktury rozprawy i zawartość poszczególnych rozdziałów

Rozdział 1

ISTOTA RYZYKA SYSTEMOWEGO

1.1. Pojęcie i klasyfikacja ryzyka systemowego

1.2. Wymiar cykliczny ryzyka systemowego

1.3. Wymiar strukturalny ryzyka systemowego

1.4. Rola instytucji o znaczeniu systemowym

Rozdział 2

POMIAR RYZYKA SYSTEMOWEGO

2.1. Podejście do analizy ryzyka systemowego

2.2. Źródła danych i metody analizy ryzyka systemowego

2.3. Wskaźniki wczesnego ostrzegania (EWI)

2.4. Zagregowane miary ryzyka systemowego

2.5. Makroostrożnościowe testy warunków skrajnych

2.6. Pozostałe sposoby pomiaru ryzyka systemowego

Rozdział 3

PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA POLITYKI MAKROOSTROŻNOŚCIOWEJ

3.1. Polityka makroostrożnościowa w teorii ekonomii

3.2. Istota i cele polityki makroostrożnościowej

3.3. Cykl prowadzenia polityki makroostrożnościowej

3.4. Interakcje polityki makroostrożnościowej z polityką mikroostrożnościową

3.5. Interakcje polityki makroostrożnościowej z polityką pieniężną

3.6. Interakcje polityki makroostrożnościowej z polityką fiskalną i pozostałymi politykami

3.7. Polityka komunikacyjna

Rozdział 4

NARZĘDZIA POLITYKI MAKROOSTROŻNOŚCIOWEJ

4.1. Charakterystyka i rodzaje narzędzi makroostrożnościowych

4.2. Kanały transmisji polityki makroostrożnościowej

4.3. Zasady stosowania narzędzi polityki makroostrożnościowej

Rozdział 5

OCENA ZASTOSOWANIA I SKUTECZNOŚCI NARZĘDZI MAKROOSTROŻNOŚCIOWYCH

5.1. Sposób oceny kosztów i korzyści polityki makroostrożnościowej

5.2. Empiryczna ocena kosztów i korzyści polityki makroostrożnościowej

5.3. Wykorzystanie narzędzi polityki makroostrożnościowej i ich efektywność w praktyce

Rozdział 6

INSTYTUCJONALNA ALOKACJA ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA POLITYKĘ MAKROOSTROŻNOŚCIOWĄ

6.1. Podstawowe elementy ram instytucjonalnych polityki makroostrożnościowej

6.2. Modele instytucjonalnej alokacji polityki makroostrożnościowej

6.3. Modele instytucjonalne na poziomie krajowym w UE

6.4. Transgraniczny wymiar polityki makroostrożnościowej

6.5. Makroostrożnościowe kompetencje EBC w ramach unii bankowej

6.6. Rola Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego

Rozdział 7

OCENA POLITYKI MAKROOSTROŻNOŚCIOWEJ - WYNIKI BADANIA EMPIRYCZNEGO

7.1. Nastawienie w polityce makroostrożnościowej - przegląd literatury

7.2. Weryfikacja hipotezy pierwszej oraz analiza wyników

7.3. Weryfikacja hipotezy drugiej oraz analiza wyników

PODSUMOWANIE

Aneks 1. Studia przypadku

Aneks 2. Polityka makroostrożnościowa w okresie pandemii

Bibliografia

Spis tabel

Spis rysunków

Spis wykresów