Podając swój adres e-mail i zapisując się na newsletter, wyraża Pan/Pani zgodę na otrzymywanie informacji o publikacjach Oficyny Wydawniczej SGH i przetwarzanie danych osobowych w tym celu. Zgodę można wycofać w dowolnym momencie, co nie wpływa na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano przed jej cofnięciem.
Zapraszamy
do naszej siedziby:
budynek SGH
al. Niepodległości 162
Tel: 780 039 374
Oficyna Wydawnicza SGH al. Niepodległości 162, p. 023 bud. główny SGH 02-554 Warszawa |
|
|
|
|
Wszystkich zainteresowanych, którzy prowadzą w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie działalność badawczą lub dydaktyczną zapraszamy do współpracy z Oficyną Wydawniczą SGH. Oczekujemy od Państwa następujących danych zawartych we wniosku o przyjęcie dzieła do prac wydawniczych:
W przypadku podręczników i skryptów prosimy o określenie, dla jakich studiów i dla jakich grup studenckich będą przeznaczone.
Wszystkim autorom gwarantujemy edycję ich dzieł po uzyskaniu pozytywnej recenzji wydawniczej, przygotowanej przez recenzentów spoza Uczelni.
Recenzentów wyznacza redaktor naczelny Oficyny. Może on jednak w tej kwestii konsultować się także z autorami.
Umowy wydawnicze dla autorów przygotowujemy po złożeniu gotowej pracy po recenzjach wraz z pisemną odpowiedzią autora lub redaktora naukowego na tę recenzję.
Autorów chcących samodzielnie wykonać skład swoich książek prosimy o kontakt z Oficyną w celu ustalenia parametrów składu i łamania oraz wymogów dotyczących sposobu przygotowania do druku okładek.
ZASADY PRZYGOTOWANIA TEKSTÓW
Szanowni Autorzy! W trosce o szybki i sprawny przebieg procesu wydawniczego prosimy o zastosowanie się PRZYGOTOWANIE TEKSTU
Prosimy dostosować się do zasad sporządzania:
Bibliografia załącznikowa
Elementy opisu bibliograficznego
Elementy opisu bibliograficznego, które wytłuszczono, są konieczne I. Wydawnictwo zwarte (książka) 1. Nazwa autora: a) gdy jest to autor indywidualny - nazwisko(a) i inicjały imion (przykł. Ia), gdy autorów jest kilku, wówczas albo zamieszczamy nazwiska wszystkich, b) gdy autor korporatywny - nazwa ciała zbiorowego - instytucji, organizacji (przykł. Id) c) gdy publikacja jest pracą zbiorową (np. artykuły wielu autorów), opis zaczyna się od tytułu, a nazwę redaktora całości podaje się po tytule, poprzedzoną skrótem red. (przykł. Ie) 2. Tytuł z dodatkami (np. z podtytułem) 3. Nazwa edytora naukowego lub redaktora naukowego, gdy praca zbiorowa 4. Oznaczenie wydania (numer, zm. i uzup.) 5. Numer tomu 6. Nazwa wydawcy 7. Miejsce wydania 8. Rok wydania 9. Liczba tomów, gdy opis dotyczy całości wydawnictwa wielotomowego 10. Numer strony, gdy cytowany jest fragment 11. Nazwa serii i numer tomu w obrębie serii
Przykłady: (Ia) Bachtin M., Problemy poetyki Dostojewskiego, PIW, Warszawa 1970. (Id) Bank of Japan, Comparative International Statistics 1989, Tokyo 1990. II. Artykuły w wydawnictwach zwartych (książkach) i ciągłych (czasopismach, seriach wydawniczych itp.) 1. Nazwa autora artykułu (nazwisko i inicjały imion) 2. Tytuł artykułu 3. Opis wydawnictwa, w którym zamieszczony jest artykuł a) Tytuł czasopisma ujęty w cudzysłów b) Nazwa instytucji sprawczej - konieczna, gdy jest to np. biuletyn, przegląd, zeszyty (przykł. IIc) c) Nazwa wydawcy d) Miejsce wydania e) Data i oznaczenie części f) Numer strony lub stron
Przykłady: (IIa) Kowalski N., Grupy społeczne, w: Wprowadzenie do socjologii, t. 2, red. M. Gniewosz, Oficyna Humanistyczna, Kielce 2002, s. 170-201.
Przypisy
- jeśli do tej pory powoływaliśmy się tylko na tę jedną pozycję danego autora - nazwą autora i skrótem op.cit. - jeśli wcześniej przywoływaliśmy inne jego prace, po nazwie autora umieszczamy pierwsze słowa tytułu, trzykropek, przecinek i op.cit. - jeśli na tę samą pozycję powoływaliśmy się w przypisie bezpośrednio poprzedzającym obecny, pomijamy nazwę autora i wszelkie inne informacje
Uwaga: Jeśli przypis dotyczy danych zawartych w tabeli, umieszczamy go bezpośrednio po tabeli. Nie stosuje się odnośników liczbowych, tylko literowe (małe litery w górnym indeksie) lub gwiazdki (gdy przypisów w obrębie tabeli jest niewiele), przy czym w całym tekście należy konsekwentnie stosować jeden rodzaj.
Wzory matematyczne Norma przewiduje ścisłe reguły wyróżniania elementów zapisu matematycznego odmiennym krojem pisma.
- litery oznaczające liczby, wielkości zmienne i stałe oraz punkty geometryczne - oznaczenia funkcji - oznaczenia literowe i skróty literowe występujące w indeksach dolnych i górnych (z wyjątkiem skrótów dwu- lub trzyliterowych)
- liczby arabskie i rzymskie, także w indeksach - oznaczenia i skróty jednostek miar - skróty złożone z dwu lub większej liczby liter - stałe symbole funkcyjne - liczby specjalne (np. podstawa logarytmu naturalnego) - prawdopodobieństwo, np. P(A),wartość oczekiwaną E(x), wariancję zmiennej losowej D2(X), znak przyrostu ?
Wzory można numerować, umieszczając numer po prawej stronie w nawiasie okrągłym. Chodzi o to, aby można się było powoływać na nie w tekście. Dlatego numeruje się wzory ważne i w ostatecznej postaci. Grupom wzorów jednorodnych i układom równań nadaje się jeden numer, wspólny, ujmując je w klamrę przed numerem. |
|
|